Dziecko mając pięć lat jest od telewizora odciągane, jeżeli rodzic zobaczy na ekranie jakiegoś ksenomorfa, łowcę, rekina, czy opętaną dziewuszkę chodzącą jak pajączek. By jednak rodzic mógł w dziecku zaszczepić swój sentyment do filmów grozy i wprowadzić je trochę w temat, aż samo zacznie się nim interesować, czasami powstają z pozoru bezpieczne horrory familijne (bo jak bezpiecznym nazwać coś co wzbudza fascynację złem na ekranie?).

Myślę, że jako produkcja dla dzieci film ten jest całkiem dobry. Nie przestraszy dziecka jak "Duch" Hopera, ale taki lekki nieszkodliwy dreszczyk może wywołać. Napięcie jest tu budowane i to w sposób narastający (najpierw dziwne spojrzenia, jakieś opowieści, rysunki, zdjęcia i dopiero potem atak), poziom infantylności w miarę niski, a scen drastycznych chyba tu nie było (ale na chwilę od telewizora odszedłem, więc nie gwarantuję). Całkiem przyjemna rola McDowella.

Dorośli, którzy ziewają na "Duchu" na pewno nie będą usatysfakcjonowani, ale dzieci/młodzież, które go nie znają, albo właśnie zaczynają swą przygodę z horrorem i szukają kolejnych pozycji, mogą ten film polubić.